Aπάντηση του Γιάννη Παληού στον Λ. Πυκνή σχετικά με τον ποιητή Φώτη Αγγουλέ

Αγαπητέ φίλε Λευτέρη,

η αναφορά σου σ’ αυτούς που προσπαθούν να καρπωθούν την αξία του Φώτη Αγγουλέ, σε συνάρτηση με τη γενίκευση σου και τους κομμουνιστές είναι τελείως άστοχη.

Ο Φώτης Αγγουλές ωρίμασε μέσα από την προσφυγιά, την εκμετάλλευση και τα βάσανα, αντιπάλεψε την αγριότητα του καιρού του, μπόρεσε να μεστώσει σκέψη και ταλέντο μέσα από τους κοινωνικούς αγώνες.

Ο Φώτης Αγγουλές είναι ο ποιητής που η ζωή και το έργο του καθορίστηκε από την ιδεολογία και την πίστη στο λαό και τις ελπίδες του και επηρέασε τη λαϊκή συνείδηση γιατί χρησιμοποίησε την ποίηση ως ένα εργαλείο για να πει την αλήθεια.

Ανέλυσε τη ζωή, ερμήνευσε την πραγματικότητα έτσι όπως είναι, αλλά και έτσι όπως πρέπει να γίνει.

Αναγνωρίστηκε από το λαό, από πνευματικούς ανθρώπους, γιατί στάθηκε δίπλα στον πονεμένο άνθρωπο.

Είναι ο προλετάριος ποιητής, με το αυλακωμένο από ρυτίδες πρόσωπο και την τρυφερή καρδιά, που αγάπησε τη ζωή και τον κόσμο. Που βροντοφώναξε πως η μοίρα των φτωχών να ‘ναι πάντα φτωχοί, είναι μια απάτη!

Ο Φ. Αγγουλές ήταν Κομμουνιστής και έζησε και πέθανε με την ιδεολογία του, έγινε ένα με το λαό του, με την ανάσα του.

Οι σύντροφοι του τότε, όλοι τους βρίσκοταν μαζί του στις φυλακές και στις εξορίες, ήταν γι’αυτόν όπως και εκείνος γι αυτούς μάνα, πατέρας, αδερφός, φίλος και γενικά όλα εκείνα που δίνουν σε έναν άνθρωπο αντοχή, θέληση και δύναμη για την ζωή.

Οι ψευτοαριστεροί και ο Τσίπρας με την ξεδιάντροπη λογική, που για να κυβερνήσουν πούλησαν εμπόριο ελπίδας στο λαό, προσπαθούν να κρυφτούν πίσω από τον Καμμένο και πουλώντας ψευτοαριστερά συνθήματα, πηγαίνοντας στην Μακρόνησο ή στο Μουσείο Μπελογιάννη, στο σκοπευτήριο με τους 200 της Καισαριανής και στο Χαϊδάρι, νομίζουν ότι θα στήσουν αναχώματα στην υποδούλωση και στο ξεπούλημα της χώρας. Διαπράττουν όχι λάθος, αλλά έγκλημα.

Σου χαρίζω ένα ποίημα του.

Μείνε φτωχός

Συδαύλιζε μ’ ό, τι μπορείς
της πίστης σου το πυροφάνι
και μια χαρά να σού ‘μείνε
κάψτην και κείνη.

Μείνε φτωχός μείν’ άχαρος
μείνε ό ,τι να ‘ναι, φτάνει
στα σκοτεινά η ψυχή σου να μη μείνει.
Άκου το σκλάβο πώς βογκά
άκου τον κόσμο πώς στενάζει
κάτι πεθαίνει μέσα του,
κάτι γεννιέται, κάτι αλλάζει.

Γιάννης Ν. Παληός

Σχετικές δημοσιεύσεις

Αφήστε ένα σχόλιο

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.