Χιακά Πένθη «Η ψυχή αυτού εν αγαθοίς αυλισθήσεται» (Ψαλμ. Δαυίδ) (+) ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΙΑΚ. ΑΜΥΓΔΑΛΟΣ – Επίτιμος Πρόεδρος Εφετών

Του Γεωργίου Φωτ. Παπαδόπουλου – Κήρυκα θείου λόγου- Αντιδημάρχου Χίου

 

Τις τελευταίες ημέρες, στη Χίο, μετέστη από τα γήινα προς τα ουράνια, από τα πρόσκαιρα στα αιώνια, από τα φθαρτά στα άφθαρτα, προκειμένου να συναντήσει τον Πλάστη και Δημιουργό του, Κύριο της δόξης, μια χαρακτηριστική, γνώριμη και λίαν αγαπητή σ΄ εμάς μορφή της τοπικής μας κοινωνίας: Ο Επίτιμος Πρόεδρος Εφετών και μέλος του Μητροπολιτικού Συμβουλίου της Ιεράς Μητροπόλεως Χίου, Νικόλαος Ιακ. Αμύγδαλος.

Τον εκλιπόντα γνώριζα από πολλών ετών, λόγω παλαιάς γνωριμίας μετά των γονέων μου (και ιδιαίτερα της αείμνηστης μητέρας μου, Ευτυχίας, με την –επίσης– αείμνηστη σύζυγό του, Πελαγία). Τον γνώρισα, όμως, περισσότερο μέσα από τα μελίρρυτα κείμενά του, που κατά περιόδους δημοσίευε, μεταξύ άλλων, στον τοπικό Τύπο, όπου θαύμαζα κυριολεκτικά τις γνώσεις του γύρω από την ιστορία και την Ελληνική παράδοση, τον θεσμό της δικαιοσύνης, τη φιλοπατρία του, αλλά και την ευστροφία του πνεύματος που διέθετε, συνυφασμένη με έναν εξαιρετικό γραπτό λόγο, που σε έθελγε να τον παρακολουθήσεις και να εντρυφήσεις σε ότι έγραφε από την αρχή μέχρι το τέλος.

Επίσης, είχα την τιμή να επικοινωνώ μαζί του τα τελευταία χρόνια, κυρίως γραπτώς, ένεκα της αποστολής εντύπων πνευματικού ενδιαφέροντος, περιοδικού χαρακτήρα (που εξέδιδα για 4 χρόνια από οκταετίας και πλέον) αλλά και βιβλίων θεολογικού περιεχομένου, που με μεγάλη χαρά μελετούσε επισταμένως.

Ο αείμνηστος Νικόλαος Ιακ. Αμύγδαλος ήταν ένας εξαίρετος άνθρωπος που εξέπεμπε ήθος, ευπρέπεια, καλοσύνη και μεγαλοσύνη. Ήταν άνθρωπος που δίδασκε, κύρια και πάνω από όλα, με τη ζωή του, έμπρακτα. Ήταν άνθρωπος που, αρκούσαν μόνο λίγα λεπτά επικοινωνίας μαζί του, για να διαπιστώσεις και να γευτείς αυτή την αρχοντιά, τη σοβαρότητα και τη στιβαρότητα του χαρακτήρα του, που τον διέκρινε και που τον αποζητούσες να σε συμβουλεύσει ως έμπειρος στη δικαιοσύνη αλλά και τη ζωή. Ήταν άνθρωπος που, καρτερικά υπέμεινε και στη δική του βιοτή τα άχθη που η ζωή επιφυλάσσει στον καθένα μας.

Ο πατέρας του, ιατρός Ιάκωβος Αμύγδαλος, από τη Διδύμα, ήταν προσωπικός φίλος και συνεργάτης του παππού μου, επίσης ιατρού, Γεωργίου Ηλ. Θεοτοκά, από το Πυργί.

Και εγώ, πρόσφατα, συνεργάτης και συναγωνιστής στα του Δήμου, με τον γιό του, Ιάκωβο, που πάντοτε πιστεύω ότι διαθέτει νηφάλια και βαθιά σκέψη σε ότι κάνει, με αίσθημα υπευθυνότητας.

Τους οικείους του μεταστάντος, θερμά συλλυπούμαι, ευχόμενος να μιμηθούν τα προτερήματα και τα τάλαντα, με τα οποία ο Θεός τον επροίκησε, δεόμενος όπως, ο Κύριος της ζωής και του θανάτου, Τον Οποίον ο εκλιπών βαθιά ελάτρευσε, κατατάξει την ψυχή του «ένθα οι δίκαιοι αναπαύονται, ένθα ουκ έστιν πόνος, ου λύπη, ου στεναγμός, αλλά ζωή ατελεύτητος». Αμήν.-

 

Σχετικές δημοσιεύσεις

Αφήστε ένα σχόλιο

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.