Το … «μωρό της»: Φιλοξενούμενος συγγραφέας ο Αλέκος Χατζηκώστας

 

 

Συγγραφέας ο Αλέκος Χατζηκώστας

 

Για μία ακόμη φορά δεν άκουσε τον πατέρα του. Πολλές φορές, όσο μεγάλωνε και δήλωνε «εργένης», τον συμβούλευε: «Τους γεροντικούς έρωτες να φοβάσαι».

Αλλά πού αυτός; Καλοστεκούμενος στα πενήντα του, έκανε τη ζωή του. Με λυμένα τα οικονομικά του προβλήματα, με απόφαση ζωής να παραμένει αδέσμευτος, αρκούνταν σε δεσμούς μικρής διάρκειας, «έτσι για να μην παίρνουν θάρρος οι γυναίκες και του ζητούν και στεφάνι» απαντούσε στους παντρεμένους φίλους του, που συνέχεια τον «κολλούσαν» για να «νοικοκυρευτεί».

Η γνωριμία τους, τυχαία, σε εκδήλωση, μέσω κοινών γνωστών. Τι ήθελε και κοίταξε εκείνα τα γαλάζια, μεγάλα σαν τον ωκεανό, μάτια της; Αυτός ο εργένης από πεποίθηση ένοιωσε να τα χάνει και να θέλει να βυθιστεί μέσα τους και ας ήταν αιώνιος ναυαγός σ’αυτά.

Η επιθυμία του να τη βλέπει καθημερινά πια, ερχόταν σε σύγκρουση με τα δικά της θέλω. Σαρανταπεντάρα, διαζευγμένη με μία κόρη, που συχνά λόγω της πολύωρης εργασίας της, τη φρόντιζε η μητέρα της.

Στα τηλέφωνα του απαντούσε αμέσως, κάτι που τόνωνε τον ανδρικό του εγωισμό, όμως στις αλλεπάλληλες προτάσεις του για «καφέ» απαντούσε με φειδώ οχυρωμένη στο «τι θα πει ο κόσμος» αν και ευρισκόμενη στην επαρχιακή πόλη μόλις τα τελευταία δύο χρόνια…

Το πρώτο τους ραντεβού, για φαγητό, κύλησε υπέροχα. Η συζήτηση απέδειξε ότι είχαν πολλά κοινά ενδιαφέροντα. Και εκείνο «τον δεν θέλω ξανά να πληγωθώ» που του είπε τον σκλάβωσε. Όμως οι συνεχείς αναφορές για το «μωρό της» τον είχαν προβληματίσει. «Μου αρέσει να ξυπνώ πρωί να το βλέπω και να του μιλώ», «να το πλένω», «να κοιτώ φωτογραφίες του». Ενώ η μαχαιριά ήταν όταν του έλεγε και σε επόμενα ραντεβού τους πως «είναι θείο δώρο του άνδρα μου, ένας ακατάλυτος δεσμός μαζί του». Σ’αυτή την ηλικία άλλωστε το σαράκι της ζήλιας παίρνει διαστάσεις …μαμούθ.

Οι συναντήσεις τους έγιναν πυκνότερες όπως και τα τηλεφωνήματα και οι αφιερώσεις τραγουδιών στο fb. Αλλά αυτές οι διαρκείς αναφορές για «το μωρό της» σαν μαχαιριές τον τραυμάτιζαν αργά, βασανιστικά…

Καταλάβαινε ότι αυτή η γυναίκα ήρθε στη ζωή του για να τον αλλάξει. Κυρίως για να του αλλάξει τον τρόπο που έβλεπε μέχρι τώρα μια σειρά ζητήματα. Όπως για παράδειγμα τη χαρά του να δίνεις, χωρίς να ζητάς τίποτε για σένα. Την ανάγκη «το καληνύχτα» να το συνοδεύεις πάντα με το «καλό ξημέρωμα».

Δίσταζε να κάνει το επόμενο βήμα. Ένοιωθε βαθιά μέσα του ότι ίσως να ήταν και αυτό που θα έβαζε τέλος στην εργένικη ζωή του. Και αυτή όμως, κυρία με τα όλα της. Κάποια αγγίγματα δήθεν αθώα, κάποια πεταχτά φιλά και αυτά κοντά στην περιοχή των χειλιών του (λες και έπαιζε με τον …πόνο του) και τίποτε παραπάνω. Και αυτός, τι να κάνει; Της φερόταν σαν πολύτιμη πορσελάνη που φοβόταν μήπως πέσει και την χάσει. Και δεν θα άντεχε κάτι τέτοιο…

Το πρωινό της τηλεφώνημα τον ξάφνιασε. Δεν το είχε ξανακάνει, ποτέ τόσο νωρίς. Η φωνή της τρομαγμένη, σπασμένη από το κλάμα:

«Χτύπησε το μωρό μου. Δεν το αντέχω» του είπε και έκλεισε το τηλέφωνο.

Δεν το πολυσκέφτηκε. Πετάχτηκε από το κρεβάτι, ντύθηκε και οδήγησε το αυτοκίνητο του στο νοσοκομείο της πόλης. Την έψαξε πρώτα στα επείγοντα, χωρίς αποτέλεσμα. Στη συνέχεια, ανέβηκε δύο- δύο τα σκαλιά μέχρι να φτάσει στο παιδιατρικό τμήμα. Ούτε και εκεί την βρήκε . Μαύρες σκέψεις άρχισαν να τον κυριεύουν. Μήπως τα πράγματα είναι πιο σοβαρά απ’ ότι πίστευε και τελικά οδήγησαν το «μωρό της» σε μεγαλύτερο εξειδικευμένο νοσοκομείο της συμπρωτεύουσας;

Αισθάνθηκε να διαλύεται. Οπλισμένος με ότι θάρρος του απέμεινε της τηλεφώνησε. Η φωνή της πιο ήρεμη αυτή τη φορά:

«Ευτυχώς η βλάβη όπως μου είπαν στο συνεργείο, δεν είναι τόσο μεγάλη. Και εγώ απρόσεκτη, δεν είδα το μπροστινό μου αυτοκίνητο. Θα ξαναγίνει καλά το αυτοκίνητό , το μωρό μου».
Δεν της απάντησε. Έκλεισε το τηλέφωνο. Είχε πάρει την απόφασή του. Την αγαπούσε και θα έκανε το επόμενο βήμα.

……………………………

 

Ο Αλέκος Χατζηκώστας είναι Δημοσιογράφος και εκδότης της εφημερίδας «Η Άλλη Άποψη της Ημαθίας» και του alli-apopsi.gr. Άρθρα του έχουν δημοσιευτεί σε εφημερίδες, περιοδικά και site εδώ και δεκαετίες, ενώ έχει συμμετάσχει με εισηγήσεις σε μια σειρά ιστορικά συνέδρια και ημερίδες. Έχει εκδώσει 8 βιβλία και συμμετέχει σε συλλογικούς τόμους.

Επέλεξα αυτό το διήγημα του Αλέκου Χατζκώστα για ανάρτηση κρίνοντας το ως ένα από τα καλύτερα διηγήματα που διάβασα τα 2, 3 τελευταία χρόνια. Ελπίζω να αρέσει και σε εσάς, τους πιστούς φίλους της στήλης ‘Το Διήγημα του Σαββάτου’.

Επιμέλεια στήλης.

Τασσώ Γαΐλα

Αρθρογράφος-Ερευνήτρια.

Σχετικές δημοσιεύσεις

Αφήστε ένα σχόλιο

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.