Είναι γνωστό το ποιος το πρωτοείπε: Ο Γαλιλαίος, για να γλιτώσει τη ζωή του – γνωστή ιστορία. Εγώ βάζω αυτόν τον τίτλο στο κείμενό μου διότι κινείται – ακόμα – στον τόπο μας η φιλαλληλία, η φιλανθρωπία, η αγάπη προς τον πλησίον. Στον καθημερινό τύπο της ιδιαιτέρας πατρίδας μου της Χίου, σπανίως δεν θα διαβάσω κάποια προσφορά ανθρώπου προς άνθρωπο. Έτσι, τελείως πρόσφατα, διαβάζω για τη δωρεά ακριβού μηχανήματος (λόγω ειδικότητός μου το εννοώ αυτό που γράφω) από τον κ. Γεώργιο Μπαρλή, τον οποίο δεν έχω την τιμή να τον γνωρίζω, για την προσφορά του Καπ. Λουκά Κτιστάκη (επισκευή της Παθολογικής Κλινικής)[1], για την προσφορά του Καπ. Νικόλα Σ. Λαιμού (συντήρηση και χρωματισμός των κοιτώνων της ΑΕΝ ΟΙΝΟΥΣΩΝ κ.α. προσφορές, μεγάλες και μικρές.
Και με τον όρο μικρές προσφορές περιλαμβάνω τα λίγα χρήματα που προσφέρει ο φτωχός, ο μεροκαματιάρης για να διατηρήσει τη ζωή στον τόπο μας τη Χίο. Δεν αναφέρομαι ούτε στους Σκυλίτσηδες, ούτε στους Αργέντηδες, ούτε στους Ανδρεάδηδες, ούτε στον Δρομοκαΐτη, ούτε στον (μέγα) Συγγρό[2]. Αναφέρομαι – χρονολογικά – στους Λώδες, στους Φαφαλιούδες, στους Γεμέλους, στους Τσάκους (οι οποίοι με τα έργα τους έδωσαν «φιλί της ζωής» στην ιδιαιτέρα πατρίδα τους τα Καρδάμυλα και όχι μόνο (βοηθάνε και τη Χίο – Χώρα – και όλη την Ελλάδα με τα έργα τους)!…
Αλλά ευεργέτες δεν είναι μόνον όσοι προσφέρουν υλικά αγαθά. Ένας τέτοιος είναι και ο Αδαμάντιος Κοραής, ο οποίος βοήθησε την Ελλάδα και τη Χίο ποικιλοτρόπως.
Ίσως να παρατήρησε ο αναγνώστης ότι δεν αναφέρθηκα στην οικογένεια του αειμνήστου Καπ. Νικολάου Φράγκου. Αγαπητοί φίλοι, σκοπίμως αποφεύγω αναφορές μου στην Οικογένεια Φράγκου, διότι νιώθω ένοχος για το θάνατο της αειμνήστου Στέλλας Φράγκου-Μονογιού. Ίσως, με την ανάθεση της Προεδρίας του Δρομοκαϊτείου από εμένα σε εκείνη και με το βάρος τόσων ευθυνών, ίσως, λέω, η επιδείνωση της υγείας της την έφερε συντομότερα στον τάφο.
Με το παρόν κείμενό μου δεν προσπαθώ να επιδαψιλεύσω τιμές σ’αυτούς που κράτησαν και κρατάνε τη Χίο ζωντανή, προσπαθώ να κινητοποιήσω και άλλους οι οποίοι για πολλούς και διαφόρους λόγους, είτε δεν γνωρίζουν τα προβλήματα του τόπου μας, είτε απλά αδιαφορούν.
Αγαπητοί Φίλοι,
Ζώντας τόσα χρόνια στο χώρο της Υγείας και βλέποντας από κοντά τις ελλείψεις της, συγχαίρω ακόμα μια φορά τον Καπ. Λουκά Κτιστάκη και όλους τους σύγχρονους ευεργέτες, οι οποίοι θέλοντας να απαλύνουν τον πόνο των συνανθρώπων τους, προσφέρουν από το «βιός» τους για έργα όπως η Παθολογική Κλινική του «Σκυλιτσείου» Νοσοκομείου Χίου.
Εύχομαι να βρεθούν και άλλοι μιμητές.
Πάντα με Αγάπη,
Αναστάσιος Ι. Τριπολίτης
55 χρόνια γιατρός
Υ.Γ.: Όχι δεν λησμόνησα τον Σίμο Παντελή Παληό, απλά επειδή δεν του αρέσει η προβολή, το απέφυγα! Όμως, επειδή ο Χριστός μας όλα τα συγχώρησε εκτός από την ΑΧΑΡΙΣΤΙΑ, κι επειδή «η πολλή σεμνότης βλάπτει» (τάδε έφη Κωνσταντίνος Τσάτσος), θα πρότεινα στο Δ.Σ. του «ΚΟΡΑΗ», την επόμενη φορά που θα κόψει την πίτα (αν ζούμε) να μην ξεχάσει το πρώτο κομμάτι της να το κόψει για τον Σίμο τον Παληό, ή να το αφιερώσει «στη μνήμη των γονέων του»! Ας μην ξεχνάμε ότι την αίθουσα του «ΚΟΡΑΗ» (γραφεία κλπ.) την έχει δωρίσει ο Σίμος Παντελή Παληός εις μνήμη των γονέων του!…
[1] Σε πρόσφατη συνάντησή μας στο κόψιμο κάποιας πίτας, ο Καπ. Λουκάς Κτιστάκης με αγκάλιασε και μου ευχήθηκε θερμά τα «Χρόνια Πολλά και Καλά, και Καλή Χρονιά».
[2] Ανδρέας Συγγρός: ο μεγαλύτερος ευεργέτης όλων των εποχών και όλης της Ελλάδος (έχω ήδη αναφερθεί σ’αυτόν).
