Για την Τσικνοπέμπτη άφησα το χωριό μου την Καλλιμασιά της Χίου της δεκαετίας του 1950 γεγονότα που τα έχω βιώσει και είχα συμμετοχή σ’αυτά . Θυμάμαι κάθε φθινόπωρο μετά τον τρύγο των σύκων, μικρά παιδιά ανεβαίναμε πάνω στις τεράστιες συκιές και μαδούσαμε τα συκόφυλλα και έπεφταν στο έδαφος για να ξηραθούν και τα αποθηκεύαμε στους αχυρώνες για να έχουν τροφή τον χειμώνα τα ζωντανά…( κατσίκες… πρόβατα… γαϊδούρια… αγελάδες.. μουλάρια και άλογα ) μαζί με τις αποξηραμένες κουκιές..τα άχερα και τους ξηρούς καρπούς που τα ταίζαμε τις χειμερινές κακοκαιρίες . Κάθε Αύγουστο την περίοδο της αναπαραγωγής των ζωντανών αν και μικρά παιδιά πηγαίναμε τις κατσίκες που ήταν.. θυμισμένες..στους τράγους του Καββούλα . Για τα παιδιά στο χωριό ήταν κάτι φυσιολογικό διότι το ζούσαμε κάθε χρονιά και περιμέναμε το χειμώνα τα γεννητούρια για να δούμε τα μικρά κατσικάκια . Εδώ υπάρχουν βέβαια και τα ευτράπελα από μερικά αθώα και λίγο χαζούλικα παιδιά.. Δεν θα αναφέρω ονόματα αλλά θα χρησιμοποιήσω το όνομα του Μπόμπου…. Μετά από επίσκεψη της κατσίκας στον τράγο του Καββούλα από τον Μπόμπο στον γυρισμό τον ρωτά ο πατέρας του… Τι έγινε Μπόμπο η κατσίκα ; .. πρόκοψε ; … και απαντά χαζούλικα ο Μπόμπος…. Εγώ ένα ξέρω και είδα να σού πω. Ο τράγος μύριζε την ουρά της κατσίκας και μετά πήγαινε και έγλυφε τα αυτιά της μούγκριζε και της έλεγε , αλλά αυτή δεν καταλάβαινε… Στο τέλος βγάζει ένα κόκκινο μολύβι που είχε στα πίσω πόδια του, πήδηξε πάνω της και της τα έγραψε κάτω από την ουρά της με κάτασπρα γράμματα…. Άντε να τα δεις να τα διαβάσεις… εγώ δεν τα βγάζω.. ούτε τα καταλαβαίνω ! Θυμάμαι επίσης στην είσοδο της Ρουσσάς στο καφενείο του Μαλλιά… εκεί πήγαιναν συνήθως τα άλογα…τις φοράδες…. και τα γαϊδούρια… Αγριεμένα τα αρσενικά και γινότανε ο χαμός… Πολλές φορές και μικτά ζευγαρώματα για να γεννηθούν μουλάρια που ήταν μεγάλης αντοχής… τότε στην Καλλιμασιά υπήρχαν πάνω από 400 γαϊδουρομούλαρα! Αλλά μου έχει μείνει καλά χαραγμένο μέσα στο μυαλό μου από μικρό παιδί το φιλότιμο και η ηθική υπόσταση των ζωντανών εν αντιθέσει με την ανθρώπινη ζούγκλα των ανεγκέφαλων παιδεραστών και παιδόφιλων καθαρμάτων αλλά και την συμπεριφορά άμεσων συγγενών μικρών παιδιών που ασελγούν πάνω τους.. Εάν έβαζαν να ζευγαρώσει αρσενικό γαϊδούρι με θηλυκιά γαϊδούρα που τύχαινε να είναι μάνα του (τους έβαζαν παρωπίδες βέβαια) …αν η γαϊδούρα έπαιρνε μυρωδιά ότι την είχε βατέψει το παιδί της, μέσα σε μια εβδομάδα αρρώσταινε και πέθαινε… Στα ζώα ευτυχώς υπάρχουν φραγμοί και φιλότιμο ! Παράδειγμα προς μίμηση ! Γιατί δυστυχώς την κτηνοβασία την βλέπουμε στους ανθρώπους… Και θα τελειώσω με βασιλικό περιστατικό του εξωτερικού όταν πήγε η βασίλισσα σε μια σύγχρονη μονάδα γαλακτοπαραγωγής με μεγαλόσωμες ωραίες αγελάδες την ώρα που έτρωγαν και συγχρόνως τις άρμεγαν με αυτόματα θήλαστρα . Με μεγάλη έκπληξη η βασίλισσα παρατήρησε ότι ενώ ήταν καθαρά και περιποιημένα και ωραία ζώα είδε στα μάτια τους μια μελαγχολία και κατάθλιψη . Ρωτά τον υπεύθυνο κτηνίατρο για το γεγονός αλλά αυτός απαντά : Δεν μου επιτρέπετε Μεγαλειοτάτη να σας πω από σεβασμό ! Η βασίλισσα επέμενε αλλά ο κτηνίατρος ντρεπόταν… Οπότε πετάγεται ένας ζωηρός εργάτης του σταύλου και της λέει : Εγώ θα σας πω Βασίλισσα μου ,! Λέγε λοιπόν του λέει η βασίλισσα… Ξέρετε τι είναι 365 μέρες τον χρόνο πρωί και βράδυ να σε αρμέγουν και να σου μαλάζουν και να σου χαϊδεύουν τα βυζιά… και μια μόνο φορά τον χρόνο να σε πηδάνε ; Μπορείτε να μην είστε μελαγχολική ; Καλή Τσικνοπέμπτη και καλό ξημέρωμα !
Χίος 20 Φεβρουαρίου 2020
Λευτέρης Πυκνής
Μαλλιάς Καλλιμασιωτης
