Γράφει η Τασσώ Γαΐλα
Βράδυ σ’ένα χωριό.
Γαληνεμένη, ξάστερη, γαλάζια πέρα ὡς πέρα,
κρουστάλλινη ἀπ’ τὸν ὄρθρο της ὡς τὸν ἑσπερινό της
κι εἶχε πλανέψει καὶ τ’ ἀχνὸ χρυσὸ φεγγάρι ἡ μέρα
κι ἀργοταξίδευε ἄγρυπνο κι αὐτὸ στὸν οὐρανό της.
Τώρα ἀποκάτω ἀπ’ τὰ βουνὰ τὰ θεϊκά, ποὺ ἰσκιῶσαν,
μαζῶξαν τὰ κοπάδια τους ἀπ’ τὰ λιβάδια οἱ στάνες,
τοῦ κάμπου τὰ μικρόπουλα σωπάσανε· θολῶσαν
τὰ στενορύμια τοῦ χωριοῦ κι οἱ αὐλές τους μὲ τὶς δράνες.
Πλῆθος οἱ ὁλόχαρες φωνές· καὶ σβῆσαν λίγο λίγο··
κάποια τζιτζίκια μοναχὰ λαλοῦν καὶ πρὸς τ’ ἀμπέλια
κάποιες κοπέλες ξένοιαστες, γυρνώντας ἀπ’ τὸν τρύγο,
σκορπᾶνε ἀκόμα στὴν ἐρμιὰ τὰ δροσερά τους γέλια.
῎Ω! σὰν ἀρχίση γύρω μου γιὰ πάντα νὰ νυχτώνη,
δὲ θέλω τὰ ξερόφυλλα νὰ τρεμοφτερουγίζουν
στὸ δρόμο μου κι ἀπάνω μου οἱ ὀρφανεμένοι κλῶνοι
μ’ ἕνα βραχνὸ παράπονο νὰ μὲ καλονυχτίζουν.
Θέλω τὸ βράδυ, ποὺ θαρθῆ νὰ μ’ ἀγκαλιάση, νάναι
εἰρηνικὸ σὰν τ’ ἀγαθό, σὰν τ’ ἅγιο ἐτοῦτο βράδυ,
πὼς πέφτ’ ἡ νύχτα τὰ τρελὰ τζιτζίκια νὰ ξεχνᾶνε
καὶ νὰ μοῦ λένε γιὰ τὸ φῶς καὶ μέσα στὸ σκοτάδι.
Θέλω οἱ θαμπές μου οἱ θύμησες στὸ βάθος νὰ περνοῦνε
σὰν τὶς κοπέλες τοῦ χωριοῦ κι ἐκεῖνες· νάχω γείρει
στὴ γριὰν ἐλιά μας, νὰ γρικῶ σκυφτὸς ν’ ἀχολογοῦνε
τὰ γέλια τους ἀπ’ τῆς ζωῆς μακριὰ τὸ πανηγύρι…
Ποιητής Λάμπρος Πορφύρας. Χίος 1879- Πειραιάς 4 Δεκεμβρίου 1932.
…………………………………………………….
Κορυφαίος συμβολιστής, λυρικός ποιητής με μόλις 117 μικρά αριστουργηματα, ποιήματα αξεπέραστα, δημιουργίες υψηλού επιπέδου, που έσπασαν το φράγμα του χρόνου και κρατούν τον ποιητή 140 χρόνια μετά την γέννηση του στην κορυφή των αρίστων δημιουργών.
Σκιές/1920 & Μουσικές Φωνές/1934 οι τίτλοι των 2 ποιητικών συλλογών του Λάμπρου Πορφύρα, κατά κόσμον Δημήτρη Σύψωμου, που επέλεξε το φιλολογικό ψευδώνυμο Λ.Π., εμπνευσμένος από το ομώνυμο ποίημα του Διονυσίου Σολωμού.
Κείμενο
Τασσώ Γαΐλα
Αρθρογράφος-Ερευνήτρια
