Η ΖΑΡΤΟΥΛΙΔΑ (ΠΡΩΗΝ ΜΕΤΟΧΙ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΜΟΥΝΔΩΝ), ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΗΠΟΥΡΙΕΣ Του Γιώργου Φωτ. Παπαδόπουλου

Γηράσκω αεί διδασκόμενος!
Παρά το γεγονός ότι, έχω περιέλθει το νησί μας σχεδόν από το βόρειο μέχρι το νότιο άκρο του κι από το ανατολικό ως το δυτικό, πάντοτε υπάρχουν γεγονότα, κείμενα, γραπτές ή προφορικές μαρτυρίες, που μας επισημαίνουν και συνάμα προτρέπουν να επισκεφθούμε ολοένα και κάποια τοποθεσία του, που δεν γνωρίζαμε μέχρι σήμερα.
Έτσι, τα όμορφα κείμενα, που τακτικά δημοσιεύει, ο εκλεκτός συμπολίτης μας κ. Στέλιος Γιαλιάς (συγγραφέας του βιβλίου της ιστορίας, λαογραφίας και παράδοσης των Διευχών και διατελεσας στο παρελθόν Πρόεδρος της Κοινότητας της), με κέντρισαν να επισκεφθώ την περιοχή της Ζαρτουλίδας, μεταξύ Διευχων και Κηπουριών (πλησιέστερα στις Κηπουριες), κάτω από το Πελλιναιο.
Βέβαια, ευελπιστώ ότι, σύντομα, ο Δήμος Χίου θα ενδιαφερθεί, να αποκαταστήσει τη βατότητα του χωματόδρομου στα τελευταία 500 μέτρα (από τον κεντρικό ασφαλτοδρομο των Κηπουριών έως εκεί) η οποία είναι σήμερα λίαν δυσχερής.
Στον παλιό αυτό (εγκαταλελειμμένο πλέον) μικρό οικισμό, υπήρχε άλλοτε το ιερό μετόχιο της Μονής Μουνδων, το οποίο -στο διάβα του χρόνου και αφού η Μόνη προέβη σε εκποίηση των ακινήτων της για λόγους “επιβίωσης” της- αγόρασε ο μοναχός Κωνστάντιος Φυτουσης (με καταγωγή από το Πιτυος) και σήμερα έχει περιέλθει σε συγγενείς του.
Εκεί, βρίσκεται ο περιποιημένος Ναός-εξωκκλησι του Αγίου Γεωργίου, το διατηρημένο οίκημα του αείμνηστου μοναχού Κωνσταντίου (που, όπως πληροφορήθηκα, φιλευει τους προσκυνητές κατά την πανήγυρη του Αγίου Γεωργίου) και αρκετά παρακείμενα ερειπωμένα κτίσματα (χαλάσματα), που μαρτυρούν ότι κάποτε υπήρχε μόνιμη ζωή. Επίσης, ικανές λωρίδες γης (“σκάλες”) όπου ο Κωνστάντιος είχε μετατρέψει (έως τη δεκαετία του 1970) σε ένα εύφορο κτήμα με κάθε λογής φυτά και δέντρα. Ένας απομακρυσμένος φυσικός παράδεισος “στη μέση του πουθενά”…!
Στο βορειοανατολικο άκρο του περιβάλλοντος χώρου του Ναού βρίσκεται και ο λιτός τάφος του μοναχού Κωνσταντίου.
{Μπορώ να πω ότι, η Ζαρτουλίδα μου θύμισε άλλα δύο μέρη της βόρειας Χίου, αλλά σε μικρότερη -σε σχέση με εκείνα- μορφή: Το Καμίνι, κάτω από τα Χάλανδρα, με τον Άγιο Μόδεστο. Και το Αγρελωπό των Καμπιών με τον Άγιο Κωνσταντίνο και τη σεπτή μορφή του αείμνηστου παπά Βαρθολομαίου}.
Τον χώρο επισκέφθηκα την Κυριακή 31-05-2020, στο πλαίσιο γνωριμίας και πατριδογνωσίας των μελών της οικογένειάς μας και -με την ευκαιρία της Κυριακάτικης αυτής εξόρμησης- επισκεφθηκαμε τις γειτονικές Κηπουριες και τα παρακείμενα Φυτά, εγκαινιάζοντας ουτοπως την νέα (θερινή) -μετά κορονοιον- περίοδο περιήγησης στον τόπο που μας γέννησε και αναθρέφει. Καλό καλοκαίρι!

Σχετικές δημοσιεύσεις

Αφήστε ένα σχόλιο

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.